ชัชชัยเป็นน้องใหม่ที่เพิ่งจะเข้าทำงานในบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งซึ่งมีแต่พวกบ้ากอล์ฟพอใกล้วันหยุดทีไรเป็นต้องชวนไปออกรอบทุกที
"ไปออกรอบกันนะ เสาร์นี้ สิบโมงเช้าเจอกัน" ศราวุธเอ่ยชวน
"สิบโมงหรือครับ ได้ครับ แต่ผมอาจจะไปสายซักสิบห้านาทีนะ" ชัชชัยบอก
เช้าวันเสาร์ สิบโมงเป๊ะ ชัชชัยก็มาถึงสนามกอล์ฟ เขาโชว์ฝีมือสุดยอดจนเพื่อน ๆ กระเป๋าฉีกกันทั่วหน้า
สัปดาห์ต่อมา ศราวุธชวนชัชชัยไปขอแก้มือ
"ได้ครับ สิบโมงเจอกัน แต่ผมอาจจะไปสายซักสิบห้านาทีนะ" ชัชชัยบอกเหมือนเดิมเปี๊ยบ
แต่ สิบโมงตรงไม่มีขาดไม่มีเกินไปแม้แต่วินาทีเดียว ชัชชัยก็มาถึง คราวนี้มาแปลกจากคราวก่อนจากคนถนัดขวา มาในมาดสิงห์อีซ้าย แต่ก็สุดยอดไม่แพ้กัน หนนี้เพื่อน ๆ กระเป๋ากลวงกันอีกรอบ
สัปดาห์ต่อมา หลังจากเพื่อน ๆ แอบไปซุ่มฟิตซ้อม เตรียมล้างแค้นชัชชัย และมาชวนชัชชัยอีก
"ไม่มีปัญหาครับ สิบโมงนะครับ แต่ผมอาจจะเลทซักสิบห้านาทีนะ" ชัชชัยพร้อมเสมอแต่ก็ยังใช้คำตอบรับแบบเดิม ๆ
เช้าวันเสาร์ต่อมาเป็นครั้งแรกที่ชัชชัยโผล่มาที่สนามกอล์ฟ สายไปสิบห้านาที แต่ยังโชว์ฟอร์มเยี่ยมตามเคย
" ผมล่ะข้องใจกับคุณจริง ๆ" ศราวุธเอ่ยถาม "บางวันคุณก็ตีมือซ้าย บางวันก็มือขวา แสดงว่าคุณถนัดทั้งสองข้าง แล้วคุณเลือกยังไงว่า จะตีมือซ้ายหรือมือขวาวันไหน"
"ไม่ยากเลยครับ" ชัชชัยยิ้ม "ตื่นเช้าขึ้นมา ถ้าเมียผมนอนตะแคงซ้าย วันนั้น ผมก็จะตีมือซ้าย ถ้าเมียผมตะแคงขวา ผมก็จะตีมือขวา"
เพื่อน ๆ ครางฮืออย่างทึ่งจัด กับเทคนิคของชัชชัย
"แล้วถ้าเมียคุณนอนหงายล่ะ" ศราวุธยังไม่หายสงสัย
"อ่า..." ชัชชัยยิ้ม ดวงตาแพรวพราว
"ถ้าเมียผมนอนหงาย เป็นอันว่าวันนั้น ผมก็ต้องมาสายสิบห้านาทีน่ะซิครับผม!!!"
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น